Het werk van Elise Jacobs speelt vaak rond het begrip tegenstellingen.
Telkens zijn er andere verbeeldingen die met dat begrip in verband staan. In vorm en kleur een stukje leven op een plat vlak schilderen betekent worstelen met een verstrengeling van tegenstellingen, een wirwar aan indrukken ordenen die net zo ingewikkeld ons oog treffen als het leven zelf. Ook hierin zoeken
we naar een balans tussen harde ervaringen en gevoelig medeleven.
Verbeelding van de werkelijkheid vraagt om een materiaalbehandeling die betekenis geeft.
Ieder moment is het evenwicht daartussen anders en zo is het leven een ritmische afwisseling van de spanning tussen deze polen. Dat probeer ik onder te brengen in licht en donker, in rustige en onrustige vlakken, in menselijke en abstracte vormen.
