Kunst is voor Stefanie een middel om dat wat in verborgenheid bestaat een stem te geven. Haar wortels, het ouderlijk en voorouderlijk nest en hun onderlinge verbanden, zijn hierbij een belangrijke voedingsbodem. Haar vele reizen, groot en klein, zijn een grote inspiratiebron. Stefanie werkt vanuit sporen die spontaan op haar pad verschijnen en laat toeval, de invloed van natuurkracht en dat wat zich fenomenologisch aandient, een grote rol spelen in haar proces.
“Ik hoef het werk niet te maken, ik hoef het alleen maar te vínden”, geeft ze aan. “Of het vindt mij.” Ze is naar eigen zeggen alleen maar het instrument om dát wat gezien wil worden om te zetten naar een zichtbare beeldtaal. Ze gebruikt hiervoor fotografie, teken-, schilder- en druktechnieken, vaak ook gecombineerd tot collage of assemblagewerk.
‘Art should comfort the disturbed and disturb the comfortable’ is wat haar volledig past.
